روزهای مادرانه

سلام عسلم...بالاخره یه وقتی کردم بیام اینجا و از تو و شیرین کاریهات بگم..آخه هنوز دارم میرم سر کار،اونجا که نمیشه برم تو وبلاگت،خونه هم که میرسم خیلی بیحالم و فقط حرکات خوشگل تو منو خوشحال میکنه ...سرکار ،تو خونه ،موقع خواب،تو این دو هفته ای که گذشته دیگه حرکاتت ازون قلقلکای کوچیک تغییر کرده به یه سری حرکات بزرگتر ...و دیگه هر کی دستش رو بذاره رو دلم میتونه حس کنه،حتی وقتی خودم اون موقع به شکمم نگاه کنم یک دفعه میبینم یه چیز کوچیک بیرون زد!!خیلی جالبه ،یعنی دستته؟سرته؟ یا پاهاته؟...خیلی لحظه بامزه اییه...بابایی هم پیگیر این حرکاتته و میاد نزدیک و باهات حرف میزنه... راستی خرید هم برات کردیم با مامان زری جون رفتیم و برات سرویس تخت و کمدتو از...

دختر عسلم هر روز بیشتر از روز قبل منتظر دیدن روی گلت هستیم،قول بده که تو دل مامان خوب رشد کنی و زودتر بیای پیش ما... دهم آذر ماه وقت سونو گرافی سه ماهه دوم داشتم و این دفعه با بابا محمد جونی رفتیم دکتر و خیلی هم تو نوبت نشستیم و من چون گرسنم شده بود فهمیدم دل شما هم یه خوراکی میخواد،خلاصه بابای برامون آب میوه و پسته خرید و ما خوردیم... وقتی نوبتمون شد من به بابایی گفتم حواسش به مانیتور باشه تا دیدن شما رو از دست نده حتی یه لحظه و بالاخره دیدیمت،خانم دکتر گفت :"وای این نینی چقدر ورجه وورجه میکنه!" و من اون موقع تو دلم کلی خندیدم و فهمیدم آب میوه رو خیلی دوست داشتی.. بعدش هم چند تا تصویر سه بعدی از صورتت بهمون نشون داد و گفت نینی خیلی خو...

امروز وقت سونوگرافی غربالگری داشتم ...از موسسه نسل امید وقت گرفته بودم ،صبح بابایی من و شما و مامان زری و رسوند اونجا و رفت سر کار. موقع سونو گرافی دیدیم که شما چقدر از دفعه قبل بزرگتر شده بودیو میشد کامل صورتتو ببینیم و خدا رو شکر سالم بودی. آخر سر هم آقای دکتر گفت احتمالا دختر هستی ولی تو هفته 16 دقیق تر مشخص میشه که صورتی هستی یا آبی عزیزم ، ولی برای من و بابایی هیچ فرقی نداره فقط سلامتت مهمه عسل.  پ.ن:امروز (19مهر) شما 12 هفته و 4 روز داشتی.  اینم عکس خوشگلت که تو اون روز با خانوم دکتر ازت گرفتیم و قدت 6.2 سانتی متر بود به قول خاله نرگس :"نخود شش سانتی با heart o bladdero  همه چی"       ...

عسلم میبینی چقدر قشنگه؟...اولین نشانه وجود تو شنیدن صدای قلبته..یعنی اولین چیزی که برات تشکیل میشه عشق و مهربونیه . روز سه شنبه 19 شهریور وقت سونوگرافی داشتم که ببینیم قلبت تشکیل شده یا نه،بعد از ظهر داشتیم با بابا محمد میرفتیم خسته بودیم خیابون هم شلوغ بود،اونجا هم که رسیدیم خیلی منتظر موندیم تا نوبتمون بشه ولی بابایی رو نذاشتن با من بیاد تو...من تنها بودمو خودت و یک خانم دکتر مهربون که بعد از چند ثانیه معاینه صدای دستگاهو زیاد کردو.....من بودمو یک صدای تاپ و توپ قشنگ قلبت و اشک شوق من... خلاصه زود اومدم بیرون و برا بابا محمد گفتم که صدای قلبتو شنیدم و اون هم تعجب کرد که شما به این کوچولویی قلب داری هم خیلی خوشحال شد و دوتایی خستگی اون ...

وقتی فهمیدم باردارم اشک شوق ریختم و احساس کردم چقدر بیشتر از همیشه دوستت دارم...ازت میخوام تا آخرش هوامو داشته باشی و این هدیه رو سالم برام نگه داری ،منم قول میدم مامان خوبی باشم و قدرشو بدونم و اونطور که تو دوست داری تربیتش کنم مهربونم....شکرت